درخواست نماینده ورزقان از رئیس جمهور؛ برخورد با عوامل اقدام ضد فرهنگی در ورزقان!!!
یازدهم فروردین ماه در خانه تاریخی امیرارشد ورزقان جشن نوروز با حضور تعدادی از مقامات استانی و شهرستانی برگزار شد. جشنی که تعدادی از آیین های رو به فراموشی نوروزی در آذربایجان مانند؛ سایاچی و تکم گردانی را روی صحنه آورد. جشنی که اگر با امکانات مرکز استانی و با برنامه ریزی و مدیریت بهتر برگزار می شد، جزو شاخص ترین برنامه نوروزی در کشور می شد.
قبل از ادامه این بحث سری به آیین بازگشایی سینما قدس اهر می زنم که آنجا مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی گفت؛ « وقتی فرهنگ خودمان غریب بماند، فرهنگ بیگانه جایش را می گیرد». امروز برخی ها به جای تلاش در راستای حفاظت از فرهنگ بومی به مقابله با آن می پردازند و جالب این که صحبت از تهاجم فرهنگی هم می کنند.
در جشن نوروز ورزقان به نظر می رسد برنامه یک گروه نمایشی با لباس آذری برخی را خوش نیامده است. که این امری طبیعی است. اما امروز وقتی در سایت خانه ملت دیدم نماینده ورزقان در مجلس از رئیس جمهور خواسته است؛ « قاطعانه با عوامل اقدام ضد فرهنگی در شهرستان ورزقان در چارچوب اقدامات سازمان میراث فرهنگی و گردشگری» برخورد کند. شوکه شدم. دهقانی در تذکر خود از « رقص مختلط مردان و زنان» در آن نمایش خبر داده که « دل دینداران را به درد آورده است».
اینکه بالاخره نماینده ورزقان سخن از فرهنگ آن دیار هم زده است، جالب توجه است و فرصتی فراهم می آورد که عملکرد ایشان در حوزه فرهنگ و هنر نیز مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.
خداوند شاهد بود و اوست که خوب می داند اگر دل دینداری به درد آمده است. همه کسانی که آنجا بودند، نیز شاهد بودند و می توانند داوری کنند. فیلم جشن نیز لابد موجود است و می تواند مورد داوری دیگران نیز قرار گیرد.
اگر من در آن جشن حضور نداشتم؛ دریافتم از اظهارات آقای دهقانی که از « رقص مختلط مردان و زنان» در آن خبر داده اند، این می شد که آنجا گروهی مرد و زن بی بند و بار از خدا بی خبر ریخته اند به میدان و رقص مختلط کرده اند(!!!).
و چون ضرورت افتد بیشتر خواهم نوشت.
ارسباران منطقه ای تاریخی است با وسعت بیش از 12 هزار کیلومتر مربع در شمال غرب کشور ایران که علی رغم نرخ بالای مهاجرت قریب نیم میلیون نفر در آن زندگی می کنند و با دو کشور همسایه است. ناحیه ای خاص با هویت تاریخی و تجانس فرهنگی و تعریف جغرافیایی و ساخت اجتماعی ویژه که از سال 1314 شمسی به این نام نیز نامیده شد و پیش تر قراجه داغ نام داشت. نامی که امروز نیز به شکل « قره داغ » برایش محفوظ است. همان « 18 محال » معروف که در تقسیمات کشوری ابتدا شامل شهرستان اهر می شد و امروز شامل شهرستان های اهر، ورزقان، کلیبر، خداآفرين و هریس و بخش هایی از شهرستان های جلفا، مشکین شهر، پارس آباد و گرمی می شود. این همه در هفته نامه ی « شهاب اهر » که نیم قرن پیش در اهر چاپ می شد، نمود داشت. ارسباران عمدتاً دارای توان های محیطی کشاورزی، دامداری، باغداری، معدن و گردشگری است. منطقه ای که خلاصه ی ایران زمین است و روزگاری هند کوچکش می گفتند. و شعار آذربایجان شرقی اگر این است که « آذربایجان سر ایران است.» به یقین می توان گفت « ارسباران، سر آذربایجان است.» از انجیر و انار و عسل و پنبه و سیب دارد تا مس و طلا. سومین منطقه ی جنگلی کشور را در خود دارد و تنوع گونه های گیاهی و جانوری آن بیش از قاره اروپاست. یکی از سه ایل پرجمعیت عشایر کشور در آن ییلاق و قشلاق می کنند و یکی از مناطق 20 گانه ی معدنی آن به حساب می آید. در تاریخ نقشی شایسته ایفا کرده و به ویژه در عصر قاجار اثرات ملی بر تاریخ داشته است. جای جایش پر از محوطه ها و گورستان های تاریخی و قلعه های بسیار است و کشف نشانه های 7هزار ساله ی تمدن شهرنشینی در آن، قدمت تمدن را تکانی داد. انسان های بزرگی از خاکش برخاسته اند و بر صدر نشسته اند. از شیخ شهاب الدین اهری گرفته تا ستارخان قره داغی. از علامه محمد تقی جعفری گرفته تا پرفسور محمود آخوندی و امروز در جای جای ایران و جهان حضوری شایسته و مؤثر دارند. در سویی، این منطقه همچنان مقام اول را در نرخ بی سوادی دارد، نرخ مهاجرتش نیز در صدر است و در نرخ بیکاری نیز ممتاز. تورق تاریخ نشان می دهد قراجه داغ از اوج پایین آمده و امروز فرزندانش را تکاپویی دیگر فراگرفته تا بر اوجش برسانند.